Deel 2
Nog 3 dagen. Krijg jij het ook al zo benauwd? Wanneer benoemen we de blue elephant in the room? Vraag jij je het ook af?
Hoeveel mensen zijn dit jaar twee minuten stil op 4 mei?
Mensen herdenken die vergast zijn, die in het verzet of met het leger hebben gevochten voor onze vrijheid? Gestorven door kogels, granaten, bommen en martelingen teweeg gebracht door de schreeuwende en haatdragende woorden van een man met een rare snor en dito haar. Allen gestorven omdat er te veel mensen waren die deze man blind vertrouwden. Allemaal omdat ze ontevreden waren met wat het leven ze had toebedeeld. En in plaats van te accepteren dat het leven je soms verrotte verhaallijnen aanbiedt en je eigen keuzes soms ook niet altijd bijster goed uitpakken is het veel makkelijker om te wijzen naar buiten. Wat fijn dat iedere generatie mannetjes heeft die ons schreeuwend de weg wijzen naar hoe het beter zou kunnen zijn. En wat jammer dat zo af en toe in het algoritme van de mensheid er periodes zijn dat we ogenschijnlijk de waarschuwende doden in de geschiedenis niet meer willen erkennen.
Misschien moet je juist op 4 mei NIET stil zijn?
Hoeveel mensen vieren 5 mei de vrijheid?
Dankbaar zijn voor het feest der vrijheid. Kan dat nog? Zuipen, oranje petje, rood- wit- blauw. Lang leve de vrijheid! Vieren dat het kan. Een oud militair zei mij 5 jaar geleden: “democratie en vrijheid hebben een heel hoog prijskaartje. Heb geen illusie: iedere dag sneuvelen er nog mensen voor jouw vrijheid.” Dat was zijn terechte repliek op mijn vraag of we nog een leger nodig hadden. Wij onoverwinnelijke Europeanen vallen momenteel in katzwijm bij extreme retoriek door ons toegeschreeuwd in oneliners. We zetten zonder problemen onze vrijheid en grondwetten bij het grof vuil omdat we ontevreden zijn met het resultaat van onze eigen eerdere keuzes. En diegenen die minder gevoelig zijn voor oneliners en wiens innerlijk kompas nog prima functioneert, zwijgen. Zwijgen zoals dat ooit ook een hele veilige methode bleek om te overleven. Haat overleven. Vandaag wordt onze vrijheid opnieuw bedreigt. Vrijwillig een schreeuwlelijk de leider laten zijn van een bevochten land waar drie vrouwen, één met een gesponsorde boerenkiel, één die zich meer zorgen maakt over een tapijtje in het Binnenhof gebouw en één die het concept framing nog niet helemaal meester is, kijken hoe ze samen kunnen werken met de partijleider van een partij zonder leden, zoals 80 jaar geleden. En gaandeweg probeerden ze een man die overduidelijk gewetensbezwaren heeft belachelijk te maken. Hij huilt. Wie niet huilt om de extreme politieke staat van ons land heeft niets met 5 mei. Dat kan gewoon niet. Hang ik 5 mei de vlag halfstok? Met een zwarte wimpel voor de vrijheid die ons zo ruimhartig is geschonken door alle slachtoffers ?
Misschien moet je juist op 5 mei héél stil zijn.