Deel 4
I saw the decade in
When it seemed
The world could change
In the blink of an eye
* Jesus Jones
Vijf jaar geleden bekroop mij het gevoel dat we in een hedonistische maatschappij leefden. Alles was bijna dwangmatig leuk en zorgeloos. Vrijheid was een gegeven, geen recht dat bewakers nodig had. En dat is ook niet raar als je in een tijd en plek opgroeit waar alles maakbaar moet zijn.
Als ik rond 4/5 mei een gesprekje voerde met iemand over het thema vrijheid dan merkte ik dat het woord zo vanzelfsprekend was dat de vraag bijna ridicuul klonk. Twee minuten stilte? Bedoel je het startsignaal voor het feestje de volgende dag; de bevrijdingsfestivals? Tegelijkertijd durfden en durven docenten vaak niet eens de holocaust te bespreken. Ligt gevoelig bij een generatie die overspoeld wordt met mooie social media beloftes en desinformatie.
En toen was daar de Covid periode.
Deze korte periode die ons allemaal terugwierp op onszelf, stelde de kracht van het collectief danig op de proef. Iedereen voelde opeens de kwetsbaarheid van vrijheid.
In 2020 zou men 75 jaar vrijheid op 4/5 mei groots vieren. Die plannen belandden in de prullenbak. Tijdens een overleg met een plaatselijk bestuurslid van de 4/5 mei commissie opperde ik een website met de titel vrijheidnu.nl waarop iedereen een filmpje mocht insturen met hun interpretatie van het woord vrijheid, ditmaal in Covid tijd. Wij waren allemaal enthousiast en hebben aardig wat filmpjes gekregen. Maar we ontvingen ook berichten van mensen dat ze het moeilijk vonden om daar wat over te zeggen. De vrijheidsbeperkingen hadden sommigen in een apathische shock gebracht. Die emoties heb ik behoorlijk onderschat. Ik ging ervan uit dat iedereen de kwetsbaarheid van een vrije leefomgeving altijd wel voelde. En dan is dit natuurlijk slechts een hobbeltje. Was dit het signaal dat we de afgelopen jaren veel te weinig hebben stilgestaan bij de broosheid van die vrijheid of is het gewoon een gevolg van de omstandigheden?
Wie herdenkt nog de slachtoffers van de Covid periode? Er zijn in de afgelopen jaren weinig woorden meer besteed aan de slachtoffers en hun families. Laten we zo snel mogelijk vergeten. Het leven weer vieren.
Toch vraag ik mij weleens af of de excessen van de afgelopen jaren zoals de trekkeroptochten, geweld naar politieke personen, voetbalgeweld, omgekeerde vlaggen, rellen in steden, etc niet een reactie zijn op het gebrek aan vrijheid tijdens die periode. Was een beetje vrijheidsberoving al too much voor de hedonistische Nederlander?
Feit is dat mijn generatie en die daaropvolgend, jarenlang vrijheid heel vanzelfsprekend vonden en daar geen verantwoording voor voelden. En eigenlijk willen we daar naar terug. En de boosheid om het verlies van ongelimiteerde vrijheid zonder verplichting doet mogelijk een flinke groep mensen in onze maatschappij besluiten…..om te stemmen op een partij die het woord vrijheid in zich draagt maar eigenlijk alles wat vrijheid behelst, smoort en ondemocratisch is.
Vrijheidsberoving laat littekens na. Draag dat litteken, huil even en wees blij met je vrijheid. Voelen dat het er even niet was. Dat is waar je best op 5 mei ook even aan mag denken.
Jouw vrijheid is nu!
I was alive and waited waited
Right here right now
There is no other place I wanna be
Right here right now
Watching the world wake up
From history
· Jesus Jones